رابطه سطح پرولاکتین با میزان فعالیت بیماری لوپوس

زمینه و هدف: تحقیقات اخیر نشان داده اند که پرولاکتین می تواند نقشی در پاتوژنز بیماری لوپوس ( systematic lupus erythematosus= sle ) داشته باشد. این هورمون پپتیدی با تحریک سیستم ایمنی می تواند باعث تشدید فعالیت بیماری لوپوس گردد. هدف از این تحقیق نشان دادن رابطه سطح پرولاکتین سرم و میزان فعالیت بیماری لوپوس است. روش کار: این مطالعه توصیفی ـ تحلیلی بر روی 35 بیمار مبتلا به لوپوس که به صورت تصادفی انتخاب شدند و 60 فرد سالم با تشابه سن ــ ی و جنســی با بیماران صورت گرفت. فعالیت بیماری لوپوس براساس (sle disease activity index) sledai ارزیابی شد و اندکس بیش تر از 10 به عنوان بیماری فعال در نظر گرفته شد. پرولاکتین سرم به روش irma ( immunoradiometric assay ) در هر 2 گروه اندازه گیری شد. یافته ها: اختلاف معنی داری در میزان بروز هیپرپرولاکتینمی بین بیماران(5/28%) و افراد گروه کنترل(3/3%) وجود داشت(05/0 p< ). متوسط سطح پرولاکتین سرم در افراد گروه کنترل 335 ± 341 میلی گرم در دسی لیتر بود در حالی که این میزان در بیماران 860 ± 770 میلی گرم در دسی لیتر بود(0078/0= p ). در بیماران دچار هیپرپرولاکتینمی متوسط، اندکس فعالیت بیماری در قیاس با بیماران با پرولاکتین نرمال بالاتر بود. در 90% افراد هیپرپرولاکتینمیک بیماری فعال مشاهده شد(10 sledai> )، در صورتی که تنها 36% افراد نورموپرولاکتینمیک بیماری فعال داشتند. نتیجه گیری کلی: این تحقیق رابطه معنی داری را بین سطح پرولاکتین سرم و میزان فعالیت بیماری لوپوس نشان داد(004/0= p ).